Sezon pol­ski zaczę­li­śmy w maju. Kil­ka osób wio­sną zde­cy­do­wa­ło się na warsz­ta­ty tyn­kar­skie. Odby­ły się pod Płoń­skiem. Tam gdzie stoi sło­mia­ny dom z zie­lo­nym dachem i i zie­mian­ka z wor­ków z pia­skiem kry­ta wió­rem osikowym.
Na począt­ku pozna­je­my gli­nę. Jej kle­istość, hydro­sko­pij­nosc, wytrzy­ma­łość na ści­ska­nie i plastyczność.
Rolu­je­my węży­ki, budu­je­my gli­nia­ne wieże .
Waż­nym dzia­ła­niem jest lepie­nie plac­ków z gli­ny . Każ­dy ma inna pro­por­cje pia­chu , gli­ny ‚siecz­ki. Po wyschnię­ciu poka­żą nam jaka pro­por­cja jest wła­ści­wa w kon­kret­nym przypadku.
Szo­kiem dla nie­któ­rych jest doda­tek świe­żej kro­wiej kupy do gli­nia­nej zaprawy.
W ramach zajęć prak­tycz­nych odna­wia­my ścia­nę zewnętrz­ną na sło­mia­nym domku./ma już 8 lat/
Doda­tek pięk­nej czer­wo­nej gli­ny z gór Świę­to­krzy­skich ocie­pla kolor tynku.
Z prze­sia­nej gli­ny, drob­niut­kie­go pia­chu szlich­to­we­go i kle­ju z maki psze­nicz­nej robi­my tyn­ki wewnętrz­ne. Nakła­da­my dwie war­stwy i gła­dzi­my gąb­ką lub ręką , mocząc ją czę­sto w kle­ju. Con­ti­nue reading →