Trzy zasady etyczne permakultury: 1. troska o Ziemię, 2. troska o ludzi i 3. sprawiedliwy podział – to serce permakultury… jej punkt kardynalny, na którym opiera się i kręci zdrowe podejście do życia własnego i Życia w ogóle. Bo w permakulturze nie chodzi o ekologiczną uprawę ziemi – ekologicznie można uprawiać wyłącznie dla pieniędzy; w permakulturze nie chodzi również o dokarmianie głodnych, bo w ten sposób można wyrządzać im więcej szkody niż pożytku… A sprawiedliwie dzielić znaczy też dzielić się troską. Dlatego punktem wyjścia permakultury jest otwarcie świadomości, poczucie wspólnoty nie tylko ze znajomymi, czy nieznajomymi (imigrantami z Azji czy Afryki na przykład) lecz również poczucia wspólnoty ze zwierzętami, roślinami, matką naszą Ziemią i ojcem Wszechświatem.
Filozofia permakultury, jej idea, jest wieczna. Nie zaczęła się w Australii, Japonii, Stanach czy Europie… Narodziła się i rodzi za każdym razem, gdy człowiek po raz pierwszy zadał i zadaje sobie pytanie o sens własnego istnienia, o własne miejsce na świecie i w życiu.… Wtedy budzi się troska, wtedy zaczynamy się nią dzielić. To jest permakultura i jej etyka.
Patrz: Zasady permakultury.
chmurka tagów poniżej ↓ pokazuje w jakich zachodzących na siebie obszarach działania realizują się permakulturowe zasady etyczne