bioregionalizm

Bioregionalizm

Bio­re­gio­na­lizmruch spo­łecz­no-kul­tu­ro­wy wywo­dzą­cy się z alter­na­tyw­ne­go śro­do­wi­ska hipi­sów w Sta­nach, któ­rzy w latach 70 prze­ciw­sta­wia­li się kul­tu­rze maso­wej i two­rzy­li tzw. kontr­kul­tu­rę szu­ka­jąc spo­so­bów powro­tu do korze­ni, har­mo­nij­ne­go współ­ist­nie­nia z przy­ro­dą, zgod­ne­go z jej ryt­mem i pra­wa­mi. Po Dniu Zie­mi w 1970 roku waż­nym ele­men­tem tego nur­tu sta­ło się dzia­ła­nie na rzecz ochro­ny przy­ro­dy bioregionów.
 Okre­śle­nie bio­re­gion zosta­ło uży­te po raz pierw­szy przez kana­dyj­skie­go poetę Alla­na van New­kirk w 1973 roku. Ozna­cza obszar wyzna­czo­ny przez natu­ral­ne for­my przy­ro­dy: pasma gór­skie, doli­ny rzecz­ne – gra­ni­ce nie­za­leż­ne od podzia­łu admi­ni­stra­cyj­ne­go czy poli­tycz­ne­go. Bio­re­gio­ny nie sta­no­wią wyod­ręb­nio­nych jed­no­stek, a two­rzą mozai­kę zacho­dzą­cych na sie­bie i prze­ni­ka­ją­cych się elementów.
 Wyróż­ni­kiem dane­go bio­re­gio­nu (obsza­ru) jest przy­ro­da, fau­na, flo­ra, rzeź­ba tere­nu, kli­mat, budo­wa geo­lo­gicz­na oraz czło­wiek z jego tra­dy­cją, zwy­cza­ja­mi, kul­tu­rą. Bio­re­gio­na­lizm kła­dzie nacisk na two­rze­nie wię­zi pomię­dzy miesz­kań­ca­mi bio­re­gio­nu a śro­do­wi­skiem natu­ral­nym, ich utoż­sa­mia­nie się z poza­ludz­ki­mi for­ma­mi życia i nie­do­pusz­cza­nie do nad­mier­nej eks­plo­ata­cji przy­ro­dy. Bio­re­gio­na­lizm zakła­da pro­wa­dze­nie przez ludzi zamiesz­ku­ją­cych dany bio­re­gion takiej dzia­łal­no­ści gospo­dar­czej, któ­ra nie zakłó­ca rów­no­wa­gi biologicznej.
 Bio­re­gio­na­lizm prze­ciw­sta­wia kon­sump­cyj­ne­mu sty­lo­wi życia i jego uni­fi­ka­cji, nato­miast wspie­ra utoż­sa­mie­nie czło­wie­ka z miej­scem zamiesz­ka­nia, współ­ist­nie­nie z przy­ro­dą i tra­dy­cją, co znaj­du­je prze­jaw w emo­cjo­nal­nym sto­sun­ku do miej­sca, dostrze­ga­niu jego pięk­na. Miej­sce zamiesz­ka­nia trak­to­wa­ne jest jako „dom”, któ­ry wykra­cza poza obszar budyn­ku i obej­mu­je całe otocznie.
 Bio­re­gio­na­lizm jest jed­nym z czte­rech ruchów spo­łecz­no-filo­zo­ficz­nych, któ­re moż­na okre­ślić jako ruchy „eko­lo­gii rady­kal­nej” – pozo­sta­łe trzy to głę­bo­ka eko­lo­gia, eko­fe­mi­nizm i eko­lo­gia społeczna…
 Źró­dło: wiki­pe­dia – wię­cej.

Poni­żej ↓ wszyst­kie posty ozna­czo­ne tagiem:

Uprawa żywności Bioróżnorodność

ZIELONY BALKON

Jeże­li masz bal­kon, to zbio­ry żyw­no­ści z metra kwa­dra­to­we­go bal­ko­nu mogą być więk­sze niż z takiej samej powierzch­ni upraw na polu. Nie­któ­rzy potra­fią zebrać nawet 70 kg żyw­no­ści z upraw na bal­ko­nie, któ­ry ma tyl­ko 20 metrów kwa­dra­to­wych. To 3,5 kg na metr kwa­dra­to­wy i 35 ton na hektar…
Geoff Law­ton w wywia­dzie dla Kry­ty­ki Politycznej

balkon_garden

PARKITRAWNIKI
Gdzie­kol­wiek się znaj­dę gło­szę znie­sie­nie kul­tu­ry traw­ni­ków, mam na myśli sztucz­ną zie­leń stwo­rzo­ną przez ludzi kosz­tem natu­ry, zie­leń mono­ton­ną, któ­ra jest niczym wię­cej niż pozo­sta­ło­ścią aro­ganc­kiej, ary­sto­kra­tycz­nej kul­tu­ry Europy
Masa­no­bu Fuku­oka, „Sawing Seeds in the Desert”

lown_culture

Nie­na­wi­dzę traw­ni­ków” – Bill Mol­li­son w Per­ma­kul­tu­ra – cicha rewo­lu­cja… oraz Geoff Law­ton o traw­ni­kach dla Kry­ty­ki Politycznej.


DZIAŁKI I OGRODY SPOŁECZNE

Rodzinne_Ogrody_Dzialkowe

mandala_garden

Dieta zdrowie, ochrona środowiska

MAKROBIOTYKA
Spo­śród innych zdro­wych metod die­te­ty­ki wybra­łem makro­bio­ty­kę, ze wzglę­du na nacisk jaki kła­dzie na lokal­no­ści i sezo­no­wo­ści pro­duk­tów spo­żyw­czych – to ma duże per­ma­kul­tu­ro­we kon­se­kwen­cje: zdro­we odży­wia­nie, jedze­nie lokal­nych i sezo­no­wych roślin poważ­nie zmniej­sza nega­tyw­ny wpływ na śro­do­wi­sko; nie cho­dzi tyl­ko o ślad węglo­wy, rów­nież o huma­nu­re

LOKALNOŚĆ
Jeśli kupu­je­my pro­duk­ty lokal­ne poza ochro­ną przy­ro­dy, wspie­ra­my lokal­nych wytwór­ców, a to powo­du­je kon­so­li­da­cję spo­łe­czeń­stwa. Nawet jeśli na stra­ga­nach czy w skle­pi­kach z lokal­ny­mi, zdro­wy­mi pro­duk­ta­mi jest dro­żej niż w super­mar­ke­cie – to jest inwe­sty­cja w lokal­ne spo­łe­czeń­stwo, któ­re nam tę naszą tros(z)kę tak lub ina­czej wynagrodzi…


WEGETARIANIZM/WEGANIZM

Etycz­ne pod­sta­wy wege­ta­ria­ni­zmu – spór Descar­tes Gas­sen­di na temat natu­ry zwie­rząt i zdol­no­ści ich odczu­wa­nia… Cie­ka­we są rów­nież eko­no­micz­nie i eko­lo­gicz­nie impli­ka­cje nie­je­dze­nia mię­sa… (pro­duk­cja eks­ten­syw­na i intensywna).


LITERATURALINKI