przed lek­cją jazdy 

ćwi­czy­my z końmi 

ćwi­czy­my z końmi 

Gosia z Żywcem 

Jeste­śmy małą, eko­lo­gicz­nie żyją­cą rodzi­ną w maleń­kiej wio­sce Jar­ków u pod­nó­ża Gór Orlic­kich. W erze szyb­ko bie­gną­ce­go cza­su żyje­my powo­li. Nasz per­ma­kul­tu­ro­wy ogród zapew­nia nam w więk­szo­ści samo­wy­star­czal­ność żyw­no­ścio­wą. Towa­rzy­szą nam licz­ne zwie­rzę­ta – konie, psy, koty, świn­ka, kró­lik, kury i kacz­ki. Jeśli tęsk­ni­cie za wol­niej pły­ną­cym cza­sem, urlo­pem nie­wy­peł­nio­nym „zali­cza­niem” kolej­nych atrak­cji w sza­lo­nym tem­pie zapra­sza­my do nas w waka­cje oraz w okre­sie od listo­pa­da do mar­ca. Z dala od zgieł­ku cywi­li­za­cji, może­cie wypo­cząć a jeśli zechce­cie, pomóc nam w tra­dy­cyj­nych pra­cach w gospo­dar­stwie. Więk­szość rze­czy, któ­ry­mi się zaj­mu­je­my, doku­men­tu­je­my na naszym blo­gu (http://rancho-stokrotka.pl/blog/), do lek­tu­ry któ­re­go zapraszamy.

Ostrze­nie kosy oseł­ką. Co kil­ka rzę­dów kosę nale­ży naostrzyć – pra­ca tępym narzę­dziem nie jest już tak przy­jem­na i efektywna. 

Kosze­nie wca­le nie jest cięż­ką pra­cą. Przy­jem­nie jest kosić o poran­ku i słu­chać jak kosa wte­dy gra. Sad i to cze­go konie nie doja­dły na łąkach kosi­my tra­dy­cyj­ną kosą alpejską. 

Naj­trud­niej­szą sztu­ką jest dobre wykle­pa­nie kosy. Wykle­pa­ne ostrze jest cien­kie jak papier i ugi­na się pod naci­skiem paznok­cia. Na naszych warsz­ta­tach poświę­co­nych kosze­niu uczy­my nie tyl­ko jak posłu­gi­wać się kosą, ale tak­że jak o nią dbać i popraw­nie wyklepać. 

Już w lutym sadzi­my pierw­sze roz­sa­dy, aby wio­sną posa­dzić wszyst­ko w wynie­sio­nych rabat­kach. Dba­my o to, aby rabat­ki nie były mono­kul­tu­ro­we. Nie wszyst­ko jed­nak moż­na posa­dzić obok sie­bie. Są gru­py roślin, któ­re dobrze rosną obok sie­bie (np. mar­chew­ka i cebu­la). Są i takie któ­re się „nie lubią” (np. fasol­ka i cebu­la). Dla­te­go waż­ne jest wcze­śniej­sze zapla­no­wa­nie, co i gdzie posadzimy. 

Na warsz­ta­tach poświę­co­nych per­ma­kul­tu­rze sadzi­my część roz­sad w spe­cjal­nie przy­go­to­wa­nych rabat­kach. Naj­pierw pla­nu­je­my co i gdzie posa­dzić, a potem… do dzieła! 

Roz­sa­dy cze­ka­ją na posa­dze­nie. Tro­chę tego jest… Nasze rabat­ki mają w sumie 100 m², tak więc jest co pla­no­wać i gdzie sadzić. 

W okre­sie od mar­ca do czerw­ca i wcze­sną jesie­nią pro­wa­dzi­my licz­ne warsz­ta­ty (http://rancho-stokrotka.pl/warsztaty/). Tych z Was, któ­rych zain­te­re­su­je nasze dąże­nie do samo­wy­star­czal­no­ści i gospo­da­ro­wa­nie w zgo­dzie z natu­rą, zapra­sza­my na warsz­ta­ty „Ogród warzyw­ny – od para­pe­tu po samo­wy­star­czal­ność” i „Kosze­nie kosą alpej­ską”. Pozo­sta­łe nasze warsz­ta­ty poświę­co­ne są zwie­rzę­tom: ich szko­le­niu (http://kliker.rancho-stokrotka.pl) i opie­ce nad koń­mi (http://konie.rancho-stokrotka.pl)

Stro­na web: http://rancho-stokrotka.pl,  pro­fi­le Fb: Ran­cho Sto­krot­ka, Naj­pierw wytre­suj kur­cza­ka – szko­le­nie zwie­rząt, Konie. Szu­ka­jąc doskonałości

Na przy­go­to­wa­nym polu sadzi­my trzy sio­stry. W kół­kach na prze­mian sadzi­my dynię i kuku­ry­dzę. W każ­dym kół­ku rosną po 3 dynie lub 4 kuku­ry­dze. Następ­nie przy każ­dej kuku­ry­dzy sadzi­my po fasol­ce. Kuku­ry­dza rośnie wyso­ka i jest świet­ną pod­po­rą dla pną­cej fasol­ki. Dynie nato­miast pokry­wa­ją szczel­nie zie­mię, utrzy­mu­ją wil­goć i nie pozwa­la­ją rosnąć chwastom. 

Nasze rabat­ki póź­nym latem. Każ­dy kawa­łek zie­mi jest wyko­rzy­sta­ny. Gdy zbie­rze­my warzy­wa z jakie­goś frag­men­tu rabat­ki to na to miej­sce od razu sadzi­my nowe (np. na miej­sce po mar­chew­ce wsa­dza­my kapu­stę pekińską). 

Warsz­ta­ty ze szko­le­nia zwie­rząt, któ­rych uczest­ni­cy zdo­by­wa­ją prak­tycz­ne umie­jęt­no­ści szko­ląc kur­cza­ki. Skon­cen­tro­wa­nie się na zwie­rzę­ciu mode­lo­wym pozwa­la uchwy­cić isto­tę szko­le­nia i sku­pić się na wła­snych błę­dach bez ryzy­ka, że będą one w przy­szło­ści źró­dłem pro­ble­mów. Dodat­ko­wo kury nie da się do nicze­go zmu­sić co wyma­ga od tre­ne­ra kre­atyw­no­ści i nie­sza­blo­no­we­go podejścia. 

Nasze konie zimą. Czę­sto wra­ca­ją z łąki oszro­nio­ne i szczęśliwe. 

Zima jest dla nas cza­sem odpo­czyn­ku. Ogró­dek rów­nież odpo­czy­wa pod śnie­giem. „Nad­miar” wol­ne­go cza­su wyko­rzy­stu­je­my na spa­ce­ry z psa­mi i końmi. 

Przed naszym domem rośnie sta­ry dąb. Jego wiek jest sza­co­wa­ny na ponad 200 lat. Latem daje nam cudow­ny cień a zimą wyglą­da pięk­nie jak jest oszroniony.